Chocolade, Chocolat, Chocolate, Schokolade

Alles wat niet mag, is aantrekkelijker. Alles wat verboden is, is onweerstaanbaar. Ik mag geen chocolade, dat is een regel die ik mijzelf heb opgelegd. Geen chocolade, want anders... (Kom ik onder de puistjes en rode vlekjes te zitten, mijn gezicht ziet er binnen een paar tellen heel onrustig uit. Dat betekent: Meer onzekerheid en meer make-up... Tegen beide zeg ik: Liever niet!)

Chocolade vond ik altijd het lekkerste wat er was, ik kon er niet van afblijven. Er was een tijd waarin ik
zoveel chocolade kon eten als ik wilde, er was een tijd zonder regel. Een periode waarin ik van veel verschillende soorten chocolade heb mogen snoepen.
Maar ook toen ik in een langdurende ontkenningsfase zat, ("wat een onzin" zei ik tegen mezelf  "ik krijg ECHT geen puisten van chocolade hoor!"), had ik vele genotmomentjes met meneer Chocola. Een tijd waarvan ik nu alleen nog maar kan dromen.

Nu dat het een regel is, nu dat ik geen chocolade meer mag, moet ik mijzelf regelmatig toespreken of op de vingers tikken. Ik probeer het stemmetje in mijn hoofd, dat me verteld waar ik trek in heb (Chocola! Chocola! Chocola!) te negeren. Ik probeer aan andere dingen te denken of ik eet iets anders (wat ik wel lekker vind, maar lang niet zo lekker als...)! Ik weersta het stemmetje en het bijkomende verlangen, keer op keer.

Desondanks gebeurd het regelmatig dat mijn fantasie op hol slaat en voordat ik het weet spoken de bonbons en Belgische pralines door mijn hoofd, dansen de chocoladerepen (melk, puur, met of zonder noten) de salsa, en het zeebanket de tango. De reepjes Merci hebben zichzelf uit hun verpakkingen bevrijdt en de stukken côte d’or vliegen om mijn oren. Meerdere aardbeien dippen zichzelf in een grote chocoladefontein, het regent chocolademousse en ikzelf zwem in de chocolademelk.

Tegelijkertijd zie ik in gedachten hoe ik de verpakking van een chocoladereep afscheur, hoor ik het ritselen van het papier, ruik ik de bittere lucht die zich verspreidt door mijn neus en proef ik de bekende smaak al in mond... Ik geef me bijna over aan deze grotere en sterkere macht...

Zelfs de boeken Chocolat en Rode Schoenen (van Joanne Harris) en Charlie and the chocolate factory (Roald Dahl) zijn voor mij onweerstaanbaar, net zoals de verfilmingen, die overheerlijke bestsellers zijn geworden.

Chocolade is voor mij: Een verboden gebied, mijn verboden vrucht, een groot verlangen, een hemels moment, het paradijs op aarde, mijn eerste liefde, een zucht van genot, het lekkerste wat er is, een moment van ontspanning, een beloning, een troost, een vriend, geluk. Chocolade is voor mij een behoefte, het is een levensmiddel, een must.

En nu dat ik dit geschreven heb, schreeuwt het stemmetje in mijn hoofd (Chocola!) en neemt mijn fantasie me mee naar een heel andere wereld...

Afbeeldingen: Onbekend